Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών (δεύτερο μέρος) 26 01 1992

Η ανθρώπινη καρδιά αγαπά αυτό που βλέπει, αυτό που ανταποκρίνεται και ικανοποιεί τις αισθήσεις της.

Σ’ αυτούς έγιναν «τυπικώς» (εδ.11), εμείς ας προσπαθήσουμε να ωφεληθούμε.

Μπορεί να μην κάνουμε χρυσούς μόσχους, κάνουμε όμως άλλα πράγματα.

Κάθε φορά που σταματάμε να στηριζόμαστε αποκλειστικά στο Θεό, είτε σε ότι αφορά τη σωτηρία μας, είτε τις ανάγκες της ζωής μας, είναι σα να λέμε: «Σηκώθητι, κάμε εις ημάς θεούς…».

Το μοναδικό σωσίβιο, είναι η επί πολύ παραμονή μας στην παρουσία του Θεού.

Όταν απομακρυνόμαστε είναι αδύνατον να προβλέψουμε τις πλάνες και το κακό που μπορεί να παρασυρθούμε.
Καλούμαστε να πιστέψουμε ότι:

Ο Ιησούς θα επιστρέψει να μας πάρει και πρέπει με υπομονή να Τον περιμένουμε.

Η θυσία του Χριστού είναι τελειωμένη και τέλεια.

Ο Ιησούς είναι αρχιερέας με πανίσχυρη μεσιτεία.