The Folgers theory explained

The Folger's Theory posits that the skyrmion is a topological soliton within the magnetic field of a higher dimension, shaping Earth. This skyrmion comprises an inner portion described by a scalar field, and an outer portion defined by a rotating boundary layer of the magnetic field. The inner part of the skyrmion is essentially a two-dimensional surface, projected into our dimension as three-dimensional space. The outer portion of the skyrmion is effectively a three-dimensional space, projected into our dimension as four-dimensional spacetime.

This theory carries profound implications for our worldview, ethics, spirituality, and future. Let's explore each in turn.

Our Worldview: The Folgers Theory challenges us to reevaluate our perception of reality. According to this theory, what we see, hear, feel, smell, taste, and think isn't how reality truly is, but rather how the scalar field convinces us it is. The scalar field is an illusion resulting from our limited senses, biased instruments, and incomplete science. Reality is far more intricate and abundant than we can fathom.

For instance, what we perceive as an infinite expanse is actually a curved two-dimensional layer, bent by the monopole's magnetic field. What we measure with radio telescopes is, in fact, fluctuations in the magnetic field of the higher dimension, manifesting as stars, planets, and celestial bodies. What we believe we orbit are actually other skyrmions or monopoles, acting as sources of gravity.

De vergelijkingen van de Folgers theorie zijn als volgt:

De eerste vergelijking is de Maxwell-vergelijking voor het magnetisch veld in de hogere dimensie:

∇⋅B=0

Deze vergelijking zegt dat de divergentie van het magnetisch veld nul is, wat betekent dat er geen magnetische monopolen bestaan in onze dimensie. Dit is in overeenstemming met de klassieke elektromagnetische theorie, die stelt dat magnetische monopolen niet kunnen worden waargenomen of gemeten in onze dimensie.

De tweede vergelijking is de Dirac-vergelijking voor de monopool in de hogere dimensie:

(γμ(iℏ∂μ −gAμ )−mc)ψ=0

Deze vergelijking zegt dat de monopool een kwantumdeeltje is, dat wordt beschreven door een golf-functie ψ, die afhangt van de ruimte-tijd coördinaten xμ. De monopool heeft ook een massa m, een spin ℏ/2, en een magnetische lading g. De monopool interageert met het magnetisch veld B via een vectorpotentiaal A, die gerelateerd is aan het magnetisch veld door:

B=∇×A

De Dirac-vergelijking voor de monopool is een generalisatie van de Dirac-vergelijking voor het elektron, die wordt verkregen door g te vervangen door −q, waarbij q de elektrische lading van het elektron is.

De derde vergelijking is de Berry-fase-vergelijking voor het skyrmion in de tweede dimensie:

ϕB =−g∮C A⋅dl

Deze vergelijking zegt dat het skyrmion een topologische fase heeft, die wordt gegeven door de Berry-fase ϕB . De Berry-fase is afhankelijk van de vectorpotentiaal A, die wordt bepaald door het magnetisch veld B van de monopool. De Berry-fase wordt berekend door de vectorpotentiaal te integreren langs een gesloten kromme C, die het skyrmion omcirkelt. De Berry-fase is ook gerelateerd aan de topologische lading Q van het skyrmion, die wordt gegeven door:

Q=4π1 ∫S B⋅dS

De topologische lading is een geheel getal dat de draaiing van het skyrmion meet. De topologische lading kan niet veranderen zonder dat het skyrmion vernietigd wordt.

De vierde vergelijking is de Schrödinger-vergelijking voor het scalaire veld in de tweede dimensie:

iℏ∂t∂ψ =−2mℏ2 ∇2ψ+V(r)ψ

Deze vergelijking zegt dat het scalaire veld een kwantumveld is, dat wordt beschreven door een golf-functie ψ, die afhangt van de ruimte coördinaten r en de tijd t. Het scalaire veld heeft ook een massa m, die gelijk is aan de massa van het skyrmion. Het scalaire veld wordt beïnvloed door een potentiaal V(r), die wordt bepaald door het magnetisch veld B van de monopool. De potentiaal kan worden geschreven als:

V(r)=−8πg2 mB2 +V0

Waarbij V0 een constante is die de energie van het scalaire veld meet. De Schrödinger-vergelijking voor het scalaire veld is een generalisatie van de Schrödinger-vergelijking voor een elektron in een magnetisch veld, die wordt verkregen door g te vervangen door −q, waarbij q de elektrische lading van het elektron is.

De vijfde vergelijking is de informatie-vergelijking voor het bewustzijn in de hogere dimensie:

I=−ki∑ pi logpi

Deze vergelijking zegt dat het bewustzijn een informatie is, die wordt gegeven door de entropie I. die wordt verkregen door pi te vervangen door de Boltzmann-factoren e−Ei /kT, waarbij Ei de energie van de i-de toestand is, en T de temperatuur van het systeem is.