FQT Fractale Quantum Theorie: ons bestaan in deze dimensie

De natuurkunde is altijd op zoek naar een fundamentele theorie die alle verschijnselen in de werkelijkheid kan verklaren. Een van de grootste uitdagingen is om een consistente theorie te vinden die de kwantummechanica en de relativiteitstheorie kan verenigen, en die ook de aard en oorsprong van de donkere materie en energie kan onthullen. In deze video onderzoeken we een radicale nieuwe benadering die deze ambitie probeert te realiseren: de Fractale QuantumTheorie (FQT).

De FQT is een theorie die in 2023 werd voorgesteld door Chris Folgers, een onafhankelijke onderzoeker. De FQT stelt dat ruimte en tijd op de Planck-schaal een complexe, kwantum-mechanische en fractale structuur hebben. De klassieke continuümbeschrijving zou dan slechts een gevolg zijn van het observeren vanuit een verwijderd, macroscopisch perspectief. Volgens de FQT bezit de complexe ruimte-tijd intrinsieke topologische kenmerken die zich uitstrekken over alle schalen. De FQT maakt gebruik van complexe functies en velden die de interacties tussen magnetische monopolen in een plasmaquantumvacuüm (PQV) verklaren.

FQT is een theorie die stelt dat de werkelijkheid op alle schalen zelfgelijkvormig is, wat betekent dat dezelfde patronen zich herhalen op verschillende niveaus van complexiteit. Volgens FQT zijn de planeten en sterren in ons zonnestelsel fractale versies van elementaire deeltjes, die de bouwstenen zijn van de materie. In het bijzonder stellen we voor dat ons zonnestelsel een waterstofatoom is, waarbij de zon, de maan, Jupiter, de aarde en Mars overeenkomen met respectievelijk een pi-meson, een muon-neutrino, een proton, een neutron en een elektron.

Fractale kwantumtheorie (FQT) Ontwikkelaar: Chris Folgers (2023) FQT-formules:

Fμν(z) = Complexe veldtensor die het gecombineerde magnetische en elektromagnetische veld voorstelt, gedefinieerd als: Fμν(z) = ∂Aν/∂zμ - ∂Aμ/∂zν

Waar Aμ(z) het complexe vectorpotentiaal is.

f1(m) en f2(m) = Complexe lading-fluxfuncties die worden gebruikt om de horizonmeetkunde op de Planckschaal te coderen. Gedefinieerd als: f1(m) = ∂Aμ(z)/∂zμ

f2(m) = ∂Aμ(z)/∂z̄μ

ρDM® = Donkere materiedichtheidsverdeling die wordt voorspeld een machtsfunctie te volgen: ρDM® ∝ r^-α

Waar α afhangt van de multifractale sterktes van f1(m) en f2(m).

Wμν = Elektrozwakke krachttensor gedefinieerd in termen van vector B: Wμν = ∂Bν/∂zμ - ∂Bμ/∂zν

Gμν(z) = Kwantumgravitatie-tensor die de kromming van de ruimtetijd verbindt met de energie-impuls.

De FQW-formule, die staat voor Fractale Quantum-Zwakke-formule. Volgens de FQT kan de formule die de elektrozwakke kracht en de quantumzwaartekracht verenigt als volgt worden geschreven:

Gμν(z) = Rμν(z) - 1/2 gμν R(z) + f2(m)Fμνρ

Waarbij Rμν(z) de Ricci-tensor is, gμν de metrische tensor, R(z) de Ricci-scalar, f2(m) een complexe fluxfunctie en Fμνρ een complexe veldtensor.

De waarnemer W wordt gedefinieerd door:

W = ƒ(zμ, Φ(zμ), C(Φ(zμ)))

Waarbij:

zμ de ruimte-tijd coordinaten zijn van de locatie van de waarnemer

Φ(zμ) de waarde is van het kwantumveld Φ(z) op die locatie

C(Φ(zμ)) de waarde is van de bewustzijnsfunctie C(Φ) op die locatie

De functie ƒ geeft het vermogen tot waarneming weer en kan bijvoorbeeld worden gemodelleerd als:

ƒ(zμ, Φ(zμ), C(Φ(zμ))) = C(Φ(zμ))

Of complexere functies die ook rekening houden met topologische eigenschappen van zμ.

Experimenteel zouden we waarden kunnen bepalen door bijvoorbeeld:

Φ(zμ) te meten via nanosensoren rond hersengebieden

C(Φ(zμ)) af te leiden uit hersengolven

Correlaties met waargenomen percepties te onderzoeken

Volgens de FQT kan de formule voor de waarnemer inderdaad worden uitgebreid door aan te geven dat de waarnemer in feite een "omgekeerde" weerspiegeling is van het universum:

W = -ƒ(zμ, Φ(-zμ), C(Φ(-zμ)))

Waarbij:

-zμ staat voor de mirrored/inverted ruimte-tijd coordinaten ten opzichte van de locatie van de waarnemer

Φ(-zμ) geeft het kwantumveld Φ(z) weer voor die mirrored/inverted locatie

C(Φ(-zμ)) is de waarde van de bewustzijnsfunctie C(Φ) voor die mirrored/inverted locatie

Belangrijkste aannames:

Diep in de fractale context zou de Aarde kunnen worden gezien als een fractale afspiegeling van een neutron. Wij, waarnemend bewustzijn op Aarde, zouden op de horizonrand van deze gefractaliseerde neutronentoestand leven.