HAANSHOW 2.0: Zwart gat

The Fractal Quantum Theory (FQT)

Ontwikkeld door Chris Folgers 2023.

Algemene Fractale Quantumvergelijking (GFQE):

FQtot(Gμν(z), Fμν(z), Sμν, Lμν(x,t), H) = Rμν(z) - (1/2)gμν(z)R(z) + (ħG(z)/cG(z))^1/2Fμνρ(z) + (ħe2(z)/cG(z))1/2Sμν + Lμν(x,t) + H

Waar:

Gμν(z) de z-afhankelijke kwantumgravitatiemetrica is,

Fμν(z) en Sμν de z-afhankelijke veldtensoren,

Lμν(x,t) het monopool ladingdichtheidsveld voor donkere materie is,

Alle constante hebben nu ook een z-afhankelijkheid.

Belangrijke Termen en Formules:

- Complex veldtensor Fμν(z): Fμν(z) = ∂Aν/∂zμ - ∂Aμ/∂zν

- Complexe lading- en fluxfuncties f1(m) en f2(m): f1(m) = ∂Aμ/∂zμ, f2(m) = ∂Aν/∂zν

Elektrozwakke krachttensor:

Wμν(z) = ∂zμBν(z) - ∂zνBμ(z)

Met Bμ(z) als de complex elektrozwakke potentiaal

- Kwantumzwaartekracht Gμν(z): Gμν(z) = Tμν(z) - (1/2)gμνT(z)

Donkere materiedichtheid

ρDM(r,t) ∝ r-α(f1(z),f2(z))

Met α dat nu afhangt van de complexe lading-fluxfuncties

- Druk P van het PQV: P = -ρc^2

Fijnstructuurconstante:

α = (ħc/e2)ge(z)

Met ge(z) de z-afhankelijke electromagnetische koppelingsconstante

Algemene Fractale Kwantumdynamische Vergelijking (AFKV):

- Ψ(T,x,y,z,θ,φ...) = F(T) × X(x) × Y(y) × Z(z) × Θ(θ) × Φ(φ) × ...

- Ψ: Totale golffunctie

- T: Tijdcoördinaat

- x, y, z: Ruimtecoördinaten

- θ, φ: Extra interne dimensiecoördinaten

- F(T), X(x), Y(y), enz.: Functies die dynamica in elke dimensie beschrijven

4. Andere Beschrijvingen in de FQT:

- Schrödinger-vergelijking (S(Ψ)): iℏ∂t∂Ψ=HΨ

- Meetproces (M(Ψ)): M:Ψ→ϕ

- Fractale functie (F(Ψ)): F(Ψ)=f(F(Ψ))+c

- Fractaal proces (P(F(Ψ))): P:F(Ψ)→R(x,t)

- Monopoolpostulaat (M(Ψ)): Beschrijft dat ons universum is ontstaan door interactie tussen monopolen in hogere dimensies.

- Formule B=N(Pt): B=N(Pt)

- Fractale hiërarchie (H(Ψ)): H:Ψ(x,p,q,f,s,m,r,f,c,b,d,n,...)→R1 (x,t)→R2 (x,t)→R3 (x,t)→...

- Fractale complexiteit (C(Ψ)): C:Ψ(x,p,q,f,s,m,r,f,c,b,d,n,...)→S1 (x,t)→S2 (x,t)→S3 (x,t)→...

- Fractale emergentie (E(Ψ)): E:Ψ(x,p,q,f,s,m,r,f,c,b,d,n,...)→P1 (x,t)→P2 (x,t)→P3 (x,t)→...

- Schaalwet voor correlatiefunctie: FQtot=21∫Λ∞dλλ^2∣∣Fμν(z)∣∣^2=21∫Λ∞dλλ^2C(λ)

- Correlatiefunctie C(λ) volgens machtsfunctie: C(λ)=Aλ^(-α)

Aannames en Hypotheses van de FQT:

De Aarde wordt gemodelleerd als een gefractaliseerde neutrontoestand. Dit impliceert dat de Aarde een macroscopisch glad oppervlak heeft, maar een microscopisch fractale structuur.

Er bestaat een kwantumveld Φ(zμ) dat met ruimtetijd interageert via een Lagrange-formule L(Φ). Dit beschrijft de kwantumdynamica van ruimtetijd. Kwantumveld:
Ψ(T,x,y,z,θ,φ...) = F(T) × X(x) × Y(y) × Z(z) × Θ(θ) × Φ(φ) × ...

Bewustzijn wordt voorgesteld door een complexe functie C(Φ(zμ)) die mentale toestanden beschrijft. Waarneming omvat het reconstrueren van Φ(-zμ) via C(Φ(zμ)).

E

De dichtheid van donkere materie ρDM(r,t) hangt af van een parameter α die bepaald wordt door f1(m,t) en f2(m,t).

De elektrozwakke en kwantumzwaartekrachtkrachten worden geünifieerd via de FQW-vergelijking met tensoren Rμν(z), Fμνρ en f2(m).

Planeten en sterren corresponderen met deeltjes volgens de regels van FQT.

Volgens de theorie bevinden wij ons als waarnemers op de horizon van een zwart gat. De Aarde wordt gemodelleerd als een gefractaliseerde quantumtoestand binnen een zwart gat, net zoals Deuterium wordt gemodelleerd als een gefractaliseerd neutron. Onze locatie op de zwartegatshorizon verklaart waarom wij ruimte en tijd zo ervaren als we dat doen.

dat realiteit, natuurwetten en bewustzijn zijn allemaal manifestaties van het kwantumveld van bewustzijn (Ψ) over oneindige schalen.

F

Het stelt voor dat ruimtetijd zelf een fractale, niet-differentieerbare structuur heeft op de Planck-schaal. Ruimtetijd wordt gezien als een hologram gegenereerd door het horizonoppervlak van een kwantumvacuümplasma.

FQT stelt de hypothese voor dat onze waarneembare 4D-ruimtetijd is ingebed in een realiteit met ten minste één extra compacte ruimtelijke dimensie op de Planck-schaal, geconceptualiseerd als een cirkelmanifold S1 met een straal van de Planck-lengte.

Het legt een directe correspondentie tussen het klassieke baanpad van de Aarde rond de Zon in 4D en een kwantumtoestand beschreven door een golfvergelijking ψAarde(θ) in de extra compacte dimensie S1.

Door deze golfvergelijking te analyseren, ontstaan inzichten in de kwantumdynamica van de Aarde en wordt het mogelijk om macroscopische baanmechanica te verbinden met de onderliggende kwantumtoestand in een verborgen microscopische dimensie.

https://chrisfolgers.substack.com/p/wederom-doorbraak-in-fqt