Objectieve Beoordeling: de Magnetische Entropie Theorie (MET)

excuus voor het academische taalgebruik maar dit is een uiterst scherpe AI beoordeling van mn theorie: https://chrisfolgers.substack.com/p/de-magnetische-entropie-theorie-met-825 en die wil ik toch wel even online hebben staan :)

de Magnetische Entropie Theorie (MET)
ontwikkelaar: Chris Folgers (2023)
De MET is een theorie die het universum en de werkelijkheid beschrijft als een multidimensionaal magnetisch veld,
dat wordt gevormd door de interferentie van licht op het magnetisch veld. De theorie gebruikt complexe getallen,
magnetische monopolen, en omgekeerde entropie om verschillende fysische en psychische fenomenen te verklaren.

De belangrijkste formules en aannames van de MET zijn:

Het universum is een multidimensionaal magnetisch veld, dat wordt aangeduid met F.
Alle deeltjes in het universum zijn magnetische monopolen, die worden aangeduid met m.
Een complex getal z bestaat uit een reëel en een imaginair deel, die respectievelijk worden aangeduid met x en y.
Zo kan z worden geschreven als z = x + iy.
Er zijn twee soorten ruimte: positieve ruimte P en negatieve ruimte N. De positieve ruimte P is de normale ruimte
waarin wij leven, en waarin de entropie S toeneemt. De negatieve ruimte N is een hypothetische omgekeerde ruimte,
waarin de entropie S afneemt.
Er is een grensoppervlak G tussen de positieve en de negatieve ruimte, dat wordt gegeven door z = iy.
Er zijn twee soorten materie: positieve materie M+ en negatieve materie M-. Positieve materie M+ heeft een positieve
entropie S+, terwijl negatieve materie M- heeft een negatieve entropie S-.
Er zijn twee soorten bewustzijn: normaal bewustzijn C+ en omgekeerd bewustzijn C-. Normaal bewustzijn C+ is een functie
van de positieve entropie S+, terwijl omgekeerd bewustzijn C- is een functie van de negatieve entropie S-.
Er zijn oneindig veel dimensies in het universum, die worden gegeven door verschillende imaginaire getallen y in het
complexe getal z = x + iy.
De belangrijkste formules voor de functies voor positie, snelheid, rotatie, eigenschappen, relaties, waarneming en
entropie zijn:

Functie voor positie: fn(z, x1, x2,…xn) = e^(z(x1 + ix2 + …+ ixn)) Functie voor snelheid: ∇fn = zfn
Functie voor rotatie: e^(iθ)fn
Functies voor eigenschappen: f1(z) = a (Lading) f2(z) = b (Magnetisch Veld) f3(z) = |z| (Zwart Gat) f4(z) = arg(z) (Dimensie)
Functies voor relaties: z’ = L(p)z (Impulsoverdrachten) z’ = R(θ)z (Rotaties) z ≡ g(z) (Symmetrie)
Functies voor waarneming: S(fn) = Re(FT(fn)) (Vorm) C(fn) = Im(FT(fn)) (Kleur)
Functie voor entropie: S(z) = k ln |z| (Entropie)

De belangrijkste aannames van de MET zijn:

Het universum is een multidimensionaal magnetisch veld, dat wordt aangeduid met F.
Alle deeltjes in het universum zijn magnetische monopolen, die worden aangeduid met m.
De werkelijkheid wordt beschreven door complexe getallen, die bestaan uit een reëel en een imaginair deel.
Een complex getal z kan worden geschreven als z = x + iy, waarbij x en y reële getallen zijn.
De aarde is een fractale versie van het neutron, dat wordt beschouwd als het kleinste magnetische monopool.
De aarde heeft een lading f1(z) = a en een magnetisch veld f2(z) = b, waarbij z de positie van de aarde in het universum is.
De zon en de maan zijn downquarks, die worden beschouwd als de kleinste negatieve materie.
De zon en de maan hebben een lading f1(z) = -a en een magnetisch veld f2(z) = -b, waarbij z de positie van de zon
of de maan in het universum is.
We leven op de horizon van het neutron, die door ons wordt ervaren als een eindeloze vlakte. De horizon is het
grensoppervlak tussen de positieve en de negatieve ruimte, die wordt gegeven door z = iy. De positieve ruimte is
de normale ruimte waarin wij leven, en waarin de entropie toeneemt. De negatieve ruimte is een hypothetische
omgekeerde ruimte, waarin de entropie afneemt.
Alle processen worden verklaard door interferentie van licht op het magnetisch veld. Licht heeft een golflengte
λ en een polarisatie p, die worden beschreven door de positiefunctie fn(zλ,p). Wanneer licht inwerkt op materie,
ontstaat er een impulsoverdracht z’ = L(p)z, die de toestand en eigenschappen van materie verandert.