Gepassioneerde pleidooien voor data-integriteit in de klimaatwetenschap.

David Kurten, leider van de "Heritage Party", spreekt gepassioneerd voor een online publiek, daagt de huidige klimaatagenda uit en roept op tot transparantie in milieugegevens. Met een focus op de nauwkeurigheid van de gegevens die het klimaatbeleid aansturen, zet Kurten vraagtekens bij de geldigheid van bronnen die wereldwijde klimaatmodellen informeren, en benadrukt hij dat "alleen eerlijke wetenschap echte oplossingen kan leiden." Zijn toespraak heeft geleid tot een discussie over data-integriteit in milieuonderzoek en de impact op beleid.

Inleiding.
Een recent onderzoek onder leiding van burgerjournalist Ray Sanders heeft veel stof doen opwaaien in het Verenigd Koninkrijk. De onthulling dat een derde van de Britse temperatuurmeetstations niet functioneel zou zijn maar nog steeds data levert, roept vragen op over de betrouwbaarheid van klimaatdata die wordt gebruikt voor nationaal en internationaal klimaatbeleid. David Kurten, leider van de Heritage Party, steunt de bevindingen van Sanders en noemt de klimaatmodellen en het beleid dat hierop gebaseerd is “een zwendel” die berust op “onnauwkeurige en misleidende data.”

Niet-functionerende meetstations en 'fantoom'-data.
Sanders’ onderzoek suggereert dat van de 302 temperatuurmeetstations in het VK er 102 inactief, ontmanteld of anderszins buiten gebruik zijn. Ondanks de inactiviteit van deze stations, zouden hun data nog steeds worden meegenomen in berekeningen voor temperatuurtrends, die zowel in het nationale als internationale klimaatbeleid worden gebruikt. Sanders verkreeg deze informatie via vrijheidsverzoeken bij het UK Met Office en stelt dat het gebruik van niet-functionerende stations de nauwkeurigheid van klimaatrapporten ondermijnt.

Een opvallend voorbeeld is het voormalige Dungeness-station in Kent, dat volgens Sanders al in 1986 werd gesloten, maar waarvan nog steeds data in de klimaatrecords van het VK voorkomt. Ook andere stations, zoals dat in Lowestoft, dat in 2010 werd stilgelegd, zouden volgens het onderzoek nog steeds “data produceren.” Dit roept de vraag op hoe het Met Office deze stations verwerkt in hun berekeningen en waarom de inactieve stations niet officieel zijn uitgesloten.

De rol van het Urban Heat Island-effect.
Naast inactieve stations brengt Sanders een ander probleem aan het licht: het Urban Heat Island-effect (UHI), waarbij stedelijke gebieden hogere temperaturen vertonen dan omliggende landelijke gebieden. Sanders en Kurten claimen dat landelijke stations, die doorgaans koelere data rapporteren, vaker worden gesloten, terwijl stedelijke stations oververtegenwoordigd zijn in de temperatuurdata. Deze stedelijke stations, waar het UHI-effect zorgt voor hogere temperaturen door de aanwezigheid van gebouwen, verkeer en industriële activiteiten, zouden de nationale gemiddelde temperatuur kunstmatig opdrijven.

Kurten en Sanders vrezen dat deze stedelijke vertekening leidt tot een overdreven weergave van temperatuurstijgingen in het VK en daarbuiten. Klimaatwetenschappers passen echter doorgaans correcties toe om het UHI-effect in hun modellen te compenseren. Zonder aanvullende data en onafhankelijk onderzoek blijft het echter onduidelijk hoe groot het effect is en in hoeverre het Met Office adequate maatregelen neemt om deze vertekening te corrigeren.

Onnauwkeurige data en kwetsbaarheid van klimaatmodellen.
David Kurten uit ook stevige kritiek op de klimaatmodellen die op basis van deze data worden gebruikt. Hij stelt dat de gegevens onnauwkeurig zijn en dat modellen op basis van foutieve informatie tot verkeerde voorspellingen leiden. "We kunnen het weer nauwelijks 10 dagen vooruit voorspellen," stelt Kurten, "dus waarom zouden we vertrouwen op voorspellingen voor de komende 100 jaar?" Volgens hem leiden deze modellen tot paniekverhalen en vergaande beleidsmaatregelen, die volgens hem een zware druk leggen op de maatschappij zonder voldoende bewijs voor hun effectiviteit.

Klimaatmodellen worden weliswaar continu verbeterd en geoptimaliseerd, maar blijven onderwerp van wetenschappelijke discussie over hun nauwkeurigheid en betrouwbaarheid, vooral wanneer er onzekerheden bestaan in de onderliggende gegevens.

Oproep tot een “reality check” in energiebeleid.
Kurten roept op tot een “realiteitscheck” voor het energiebeleid, waarin hij pleit voor een terugkeer naar “op koolstof gebaseerde energie-infrastructuur die werkt.”

Hij wijst op de risico’s van een te snelle overstap naar hernieuwbare energie, die volgens hem de samenleving kwetsbaar maakt voor schaarste.

“Kernfusie zou op termijn een oplossing kunnen zijn, maar we moeten stoppen met blind vertrouwen op hernieuwbare energiebronnen zolang deze nog niet volledig betrouwbaar zijn,” zegt Kurten.

De Net Zero-agenda, gebaseerd op “dubieuze” data, zou volgens hem leiden tot beleid dat niet alleen ondoelmatig is, maar ook de burgers belast en een selecte groep verrijkt.

Noodzaak van transparantie en onafhankelijk onderzoek.
De bevindingen van Sanders en de kritiek van Kurten benadrukken de behoefte aan transparantie in klimaatdata en beleid.

De roep om een onafhankelijk onderzoek naar de data van het Met Office klinkt steeds luider.
Mochten Sanders’ bevindingen worden bevestigd, dan zou dit de methoden van data-analyse in de klimaatwetenschap kunnen herzien en wellicht striktere eisen opleggen aan transparantie en verantwoording.

“Het is tijd om onze benadering van klimaatdata en energiebeleid te heroverwegen,” besluiten Sanders en Kurten.

“Als het beleid niet op betrouwbare gegevens is gebaseerd, verliest het draagvlak en werkt het contraproductief. Transparantie en nauwkeurigheid moeten voorop staan.”

Hun boodschap is duidelijk:
"Het is tijd om onze benadering van energie te heroverwegen, de geldigheid van het data-gedreven beleid te onderzoeken en uiteindelijk een einde te maken aan het klimaatalarmisme dat onze samenlevingen hervormt." ■