4 Badanie tematyczne

PYTANIE: Jak możemy zrozumieć słowa z 1 Kor. 1:10-12 oraz 1 Kor. 3:4 - „ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy”? (ciąg dalszy).
W 1 Kor. 4:8 Apostoł Paweł odwołuje się do swoich myśli z poprzednich rozdziałów tego Listu:
Już jesteście nasyceni; już wzbogaciliście się; bez nas staliście się królami. I obyście byli królami, abyśmy i my wespół z wami królowali.
O jakim królowaniu mówi tutaj Paweł? Czy Apostoł się pomylił, gdy w taki sposób odzywa się do braci? Czy Paweł mówi tylko na temat sytuacji w tamtejszym zborze, czy może wybiega w przyszłość, widząc do czego takie podziały („Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, a ja Chrystusowy” - 1 Kor. 1:12) mogą doprowadzić w przyszłości?
Paweł, Apollos i Piotr nie byli przecież starszymi zboru w Koryncie, więc trudno byłoby im zarzucić, że pragnęli władzy. Apostoł wybiega naprzód, przewidując, że takie podziały mogą wkrótce doprowadzić do przechwytywania władzy przez niektórych zdolniejszych braci. Cielesność spowodowała, że zapomnieli o naszym Panu jako fundamencie, o tym, że to On jest Głową Kościoła i jedynym Wodzem, a ci, którzy nauczają są tylko narzędziami, sługami.
Ze słów Apostoła (1 Kor. 4:8) można wnioskować, że ci bracia nie chcieli cierpieć, nie chcieli naśladować Jezusa, ale chcieli już mieć władzę i królować. Stąd te podziały, upatrywanie swoich „wodzów”, którzy by ich prowadzili. Oni może nawet jeszcze nie zdawali sobie z tego sprawy, że takie podziały wkrótce mogą doprowadzić do klerykalizmu i sekciarstwa.
Paweł jakby trochę ironicznie pisze do nich, że zachowują się tak, jakby osiągnęli już cel, którym było Królestwo i królowanie wraz z naszym Panem. Zajęci sporami, zapomnieli, że okres chwały miał być poprzedzony cierpieniami, prześladowaniami, w których naśladowcy Chrystusa mieli udowodnić, że będą godni tych zaszczytów. A oni zachowywali się tak, jakby Pan już królował, a oni wraz z Nim. Szukali sobie przewodników zapominając, że Pan jest jedynym Wodzem, a Apostołowie tymi, którzy wówczas podawali czystą Prawdę.
Korynt leżał w Grecji i w czasach Apostoła Pawła był nie tylko znaczącym ośrodkiem handlowym, ale także tworzył swoistą mieszankę etniczną, reprezentowaną przez ludność grecką, rzymską i inne narodowości. Swoją synagogę posiadali tu także mieszkańcy diaspory. Można przypuszczać, że do tamtejszych kościołów wdarła się zwyczajna polityka, z jaką stykali się na co dzień w swoim mieście. A jak polityka, to schlebianie i walka o władzę. Nie o takim Kościele mówił Jezus, a po Nim również Apostołowie. I właśnie do zboru w Koryncie Apostoł kieruje takie ostre napomnienia.
Historia pokazała, że ostrzeżenia Apostoła były słuszne. Poniżej komentarze br. Russella do 1 Kor. 4:8.

R-5023
„Panowanie Chrystusa w żadnym sensie nie rozpoczęło się w przeszłości. Nasi katoliccy przyjaciele twierdzą, że Chrystus rozpoczął swoje panowanie jakiś czas temu; i że od ponad tysiąca lat papież jest przedstawicielem Chrystusa jako Króla Ziemi; że to nie sam Chrystus ma panować, ale Jego namiestnik, tytuł, który nadają papieżowi, oznaczający tego, który rządzi zamiast Chrystusa.
Uważamy, że nasi katoliccy przyjaciele źle rozumieją. Nie otrzymują właściwej myśli. Pamiętacie, jak Apostoł mówi o niektórych: Królowaliście jako królowie na ziemi; powodziło się wam bardzo dobrze; nie mieliście żadnych kłopotów ani prześladowań. Następnie, po lekkim wyśmianiu ich, mówi: Chciałbym, abyście panowali; bo gdybyście panowali, panowalibyśmy z wami - 1 Kor. 4:8.

Utrzymujemy, że jest to nadal prawdą. Kiedy rozpocznie się panowanie Chrystusa, okaże się, że będzie to tak gruntowne panowanie, że wszyscy członkowie Jego Ciała będą mieli w nim jakiś udział. Zakładamy więc, że kiedy Królestwo naszego Pana rozpocznie swoje panowanie, warunki dla całego świata bardzo się zmienią. Gdyby panowanie Chrystusa rozpoczęło się dzisiaj, święci byliby z Nim, ponieważ On ma być wielkim Sędzią, a święci pod-sędziami; On ma być wielkim Królem, a święci pod-królami; On ma być wielkim Kapłanem, a święci pod-kapłanami - „Królewskim Kapłaństwem”, „Królami i kapłanami Bogu”, którzy „będą królować z Chrystusem tysiąc lat”.”