Het Duitse Europarlementslid Christine Anderson deelde onlangs haar perspectief op

CS
@deSunShineBand
·
6h
Het Duitse Europarlementslid Christine Anderson deelde onlangs haar perspectief op de verborgen krachten die het mondiale bestuur vormgeven. "Ik weet niet wie er echt achter zit," gaf ze toe. "Het is niet Ursula von der Leyen, zij neemt geen beslissingen. Het is niet Bill Gates, en zelfs niet Klaus Schwab. Zij zijn niet degenen die de beslissingen nemen. Dit zijn slechts de publieke gezichten, degenen die hun hoofd voor de camera's steken en deze totalitaire onzin verspreiden."

Anderson betoogt dat de echte macht ligt bij een ongrijpbare groep die ze, bij gebrek aan een betere term, "globalitaire misantropen" noemt. "Ik heb geen idee wie ze zijn," zei ze, "maar zij zijn degenen die aan de touwtjes trekken. Onze gekozen regeringen? Louter marionetten, die uitvoeren wat deze duistere figuren dicteren."

Ze gelooft dat hun uiteindelijke doel duidelijk is: "Ze willen een wereldregering, die onze liberale, open, democratische samenlevingen — gebouwd op vrije individuen — transformeert in een collectivistisch systeem waarin mensen slechts kneedbare onderdelen zijn, die naar behoefte worden rondgeschept." Voor Anderson verklaart deze agenda het bestaan ​​van de Europese Unie.

"Kijk naar Europa," vervolgde ze. "Dit kleine continent, met zijn rijke schakering aan culturen, tradities, geschiedenissen en talen — zijn mensen zijn trots. Je zou ze nooit zomaar kunnen overtuigen om hun natiestaten en soevereiniteit op te geven voor een wereldregering. Ze zouden zich verzetten. Dus werd de EU gecreëerd als een opstapje."

Ze wees op het historische voorwendsel: "Ze zeggen: 'Oh, we hebben hier zoveel oorlogen gehad, we moeten ons verenigen als Europa om het te stoppen.' Dat is waar genoeg, maar het is een handig excuus. De EU-instellingen absorberen gestaag meer macht, waardoor Europeanen worden geconditioneerd om de volgende stap te accepteren: een volledige wereldregering."

Anderson ziet dit als een opzettelijke, geleidelijke erosie van de nationale identiteit en individuele vrijheid, georkestreerd door degenen die zij beschouwt als "globalitaire misantropen." "Het gaat niet om vrede," concludeerde ze. "Het gaat om controle."