Czy będzie kolejna pandemia? Sam traktat pandemiczny, który daje WHO dużą władzę, na to wskazuje.

Czy będzie kolejna pandemia? Sam traktat pandemiczny, który daje WHO dużą władzę, na to wskazuje. Do czego miałby w ogóle służyć, jeśli nie można go użyć? Porozumienie pandemiczne przyznaje WHO uprawnienia do konfiskaty zasobów suwerennych państw.. Czy będzie kolejna pandemia? Sugeruje to samo porozumienie pandemiczne, które daje wielką władzę WHO. Czemu byś służył, gdyby nie można go było wykorzystać?

A jak można to wykorzystać inaczej niż w przypadku możliwej pandemii?

Porozumienie pandemiczne i Zmiany w Międzynarodowych Przepisach Zdrowotnych opierają się na błędnym założeniu, że ryzyko pandemii szybko rośnie, co nie jest poparte dowodami.

Jednak kilka lat przed Covidem pojawiały się także głosy ostrzegające przed pandemią. Przeprowadzono kilka ćwiczeń pandemicznych, a wraz ze zbliżaniem się roku 2020 zintensyfikowano przygotowania na ewentualną pandemię.

Jednak w przyszłości ogłoszenie pandemii mogłoby być nieco łatwiejsze niż obecnie.

Porozumienie Pandemiczne da WHO większe uprawnienia, pozwalając jej na ogłoszenie nadzwyczajnych warunków i odebranie zasobów suwerennym państwom, nawet jeśli wątpią one w możliwość przerwania pandemii!

Zarówno międzynarodowe regulacje zdrowotne, jak i porozumienie w sprawie pandemii zawierają także zapisy dotyczące „dezinformacji”, które umożliwią cenzurę wszelkich dysydentów, tak aby społeczeństwo nie miało szansy dowiedzieć się, że nas okłamujemy.

Porozumienie Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie pandemii Został formalnie przyjęty 20 maja 2025 r. na 78. Zgromadzeniu Światowej Organizacji Zdrowia w Genewie, za jego przyjęciem głosowały 124 państwa członkowskie, a 11 wstrzymało się, w tym Polska, Izrael, Włochy, Rosja, Słowacja i Iran.

Stany Zjednoczone nie brały udziału w głosowaniu ze względu na decyzję o wystąpieniu z WHO.

Porozumienie ustanawia system dostępu do patogenów i podziału korzyści (Pabs), który ma zapewnić szybką wymianę danych o patogenach i umożliwić szybsze opracowywanie szczepionek i metod leczenia. Porozumienie wejdzie w życie dopiero po zatwierdzeniu aneksu do podziału informacji o patogenach.

Umowa jest jednak w trakcie negocjacji i przygotowań do podpisania i ratyfikacji na siedemdziesiątym dziewiątym posiedzeniu Światowego Zgromadzenia Zdrowia w maju 2026 r. Nabierze ona mocy prawnej po ratyfikacji przez państwa członkowskie. Jest to konieczne tylko 60 ratyfikacji zaczęło obowiązywać.

Co się stanie, jeśli państwo nie zastosuje się do rozporządzenia po jego wejściu w życie?

Jak WHO grozi :

Decyzja w sprawie mechanizmów zapewnienia zgodności należy do państw członkowskich WHO.

Ogólna zasada prawa międzynarodowego stanowi, że po wejściu w życie międzynarodowego instrumentu prawnego wiążącego jego strony, strony są zobowiązane do jego stosowania w dobrej wierze.

Częścią szerszych ram przechowywania pandemii są zmiany w międzynarodowych przepisach zdrowotnych, w których wdrażanie WHO stale sprawdza się na całym świecie. Państwa członkowskie miały czas do lipca 2025 r. na formalną odmowę wprowadzenia tych zmian.

W następnej części Ramesh Thakur wyjaśnia Dlaczego porozumienie WHO dotyczące pandemii i poprawki do Międzynarodowych przepisów zdrowotnych mają głębokie wady. Przez dziesięciolecia stary międzynarodowy zbiór przepisów zdrowotnych z poprawkami.

Ubiegłoroczne regulacje weszły w życie 19 września. Przyjęte w maju nowe Porozumienie Pandemiczne będzie otwarte do podpisania po porozumieniu w sprawie podejścia do patogenów i podziału świadczeń, którego zawarcia spodziewamy się w przyszłym roku.

Porozumienie WHO w sprawie pandemii jest dobrym przykładem tego typu inicjatyw globalnego zarządzania, w których istnieje konsensus wśród elit technokratycznych, ale przeciwko którym narasta bunt wśród obywateli.

Błędne założenia

Pandemie są jednak rzadkimi zdarzeniami, które stanowią niewielki ładunek w porównaniu z endemicznymi chorobami zakaźnymi i przewlekłymi. Powodem porozumień jest błędne zrozumienie, że ryzyko pandemii szybko rośnie, głównie ze względu na rosnącą liczbę transmisji odzwierzęcych, podczas których patogeny przenoszą się ze zwierząt na ludzi.

Uzasadnione podejrzenie, że Covid zostało wyprowadzone z badań dla zysku i ucieczka z laboratorium zaprzecza drugiej części tego uzasadnienia.

Założenia o rosnącym ryzyku pandemii zaprzecza Uniwersytet w Leeds, który pokazuje, że raporty WHO, Banku Światowego i G20, które popierają Agendę Pandemiczną, nie potwierdzają twierdzeń tych agencji.

Dane pokazują zmniejszenie śmiertelności i częstotliwości epidemii w dekadzie poprzedzającej rok 2020. Duża część odnotowanego „wzrostu” epizodów odzwierciedla ulepszoną technologię diagnostyczną, a nie częstszą epidemię.

Ogólnie rzecz biorąc, liczba wcześniejszych poważnych chorób epidemicznych, takich jak żółta febra, grypa i cholera, nadal spada.

Historyczny przebieg pandemii pokazuje, że poprawa rehabilitacji, czysta woda, antybiotyki i inne formy poszerzenia dostępu do wysokiej jakości opieki zdrowotnej znacznie zmniejszyły zachorowalność i śmiertelność w wyniku pandemii grypy hiszpanki (1918–1920), która podobno zabiła pięćdziesiąt milionów ludzi.

Według Our World in Data w ciągu 105 lat od grypy hiszpanki z powodu pandemii, w tym Covid-19, zmarło łącznie 10–14 milionów ludzi. Dla porównania, w samym 2019 r. z powodu chorób zakaźnych niezwiązanych z covidem zmarło prawie osiem milionów osób.

Dodatkowe 41 milionów zgonów jest spowodowanych chorobami nieogólnymi. W latach 2020-2024 odnotowano 7,1 mln zgonów związanych z covidem.

Prognozując linie trendu na lata 2000–2019, w ciągu pięciu lat od 2020 do 2024 r. możemy spodziewać się łącznie około 35 milionów zgonów z powodu chorób zakaźnych niezwiązanych z covidem oraz dodatkowych 220 milionów zgonów z powodu chorób niezakaźnych, tj. chorób przewlekłych.

Obliczenia przeprowadzone przez Repaire z Uniwersytetu Rep5 w Leeds pokazują również, jak kluczowe twierdzenia o ogromnych kosztach spowodowanych pandemiami są przesadzone, podczas gdy koszty infekcji endemicznych są obniżone.

Utworzenie celowego, opartego na umowach i zasobach intensywnego międzynarodowego mechanizmu przygotowania na choroby o niskim obciążeniu i sporadyczne epidemie zakłóci priorytety zdrowia publicznego i przekieruje ograniczone zasoby i uwagę z nagłych przypadków zdrowotnych i innych celów.

To kiepska polityka publiczna, która nie przechodzi podstawowego testu analizy kosztów i korzyści.

Większe uprawnienia i zwiększone zasoby WHO

Covid stał się skutecznym posunięciem biurokratycznym, zastępując wybrane rządy niewykonanymi ekspertami i technokratami jako de facto decydentami politycznymi.

Porozumienia pandemiczne dają WHO władzę prawną do ogłoszenia stanu faktycznego, a następnie władzę do docenienia zasobów suwerennych państw i przekierowania funduszy z jednego kraju do drugiego, co moim zdaniem przywódca może wyrządzić potencjalną krzywdę.

Twierdzi się nawet, że zmiany klimatyczne, przemoc zbrojna i rasizm stanowią nadzwyczajne sytuacje w zakresie zdrowia publicznego.

To jeszcze bardziej rozszerzyłoby pojęcie WHO, która nie musiałaby wymyślać pandemii. Porozumienie pandemiczne zobowiązuje także do dostępu do „jednego zdrowia”, do którego zalicza się zdrowie zwierząt.

W dobie rosnących obaw społecznych związanych z ekspansją państwa administracyjnego i jego eksportem na arenę światową, w porozumieniach wprowadzono postulaty, które powinny dodać kolejne elementy międzynarodowego zarządzania zdrowiem.

Obejmuje to Radę Państw Stron i podkomitet techniczny, które spotykają się co dwa lata i monitorują ich wdrażanie.

Podmioty te pełnią funkcję organu krajowego i centralnego punktu wdrażania i koordynacji działań zdrowotnych w krajach. Konferencja partii (COP) spotyka się co pięć lat w celu przeglądu i wzmocnienia realizacji kontraktu.

Kraje mają również obowiązek regularnie składać sprawozdania na temat środków wykonawczych, utrzymywać lub zwiększać finansowanie pandemii i mobilizować dodatkowe fundusze dla krajów rozwijających się. W tym celu ustanowiony zostanie koordynacyjny mechanizm finansowy.

Kontrakt nakłada również na państwo obowiązek wdrożenia przyspieszonego badania regulacyjnego i zatwierdzania produktów medycznych związanych z pandemią, pomimo kontrowersji wokół awaryjnego dopuszczenia szczepionki mrna przeciwko covidowi.

Co więcej, klauzule dotyczące dezinformacji i poszerzania informacji będą prowadzić do cenzury, pomimo szkodliwych i trwałych konsekwencji, jakie ta sytuacja miała podczas pandemii Covida.

Rzeczywistość sporów, różnych opinii i intensywnych dyskusji naukowych jest ukryta przed ludźmi, którzy nie ufają już rządom i ekspertom, jak to zwykle bywa w przypadku tego człowieka.

Jay Bhattacharya przemawiając na krajowej konferencji na temat konserwatyzmu w Waszyngtonie 3 września jako dyrektor Narodowego Instytutu Zdrowia przypomniał, że w latach 2020-2021. Wśród jego przyjaciół naukowców były różne opinie:

„Było wiele różnych opinii. Problem jednak w tym, że dyskusja naukowa, na którą zasługiwaliście w latach 2020 i 2021, została odrzucona, ponieważ zostaliście pozbawieni gwarancji wolności słowa, którą zwykle ma ten kraj…”

Pierwsza nowelizacja była właściwie martwą literą na papierze w czasie pandemii.

WHO wierzy w naukę o zarządzaniu infodemią. Jej rola jako wiodącej uczestniczki globalnego kompleksu cenzury przemysłowej, który obejmuje rządy, społeczności akademickie, media tradycyjne, sieci społecznościowe i platformy technologiczne, drogo zapłaciła WHOH pod względem imponującego zaufania publicznego.

Głównym problemem jest brak zaufania, a nie dezinformacja. Edytowane informacje nie są rozwiązaniem. Wręcz przeciwnie, patologia będzie się pogłębiać.

Historia osądzi

Nie wiadomo, czy w przyszłości historycy będą oceniać doświadczenia z mężczyzną w oparciu o kryteria świadomej zgody, będącej podstawową zasadą etyki lekarskiej.

W najpowszechniejszym sensie selektywne i zmanipulowane wykrywanie danych zapewniało przekształcenie świadomej zgody w zgodność w oparciu o rozpowszechnianie fałszywych informacji.

Każdy uważny organ i ekspert zajmujący się zdrowiem publicznym wiedział o stromym nachyleniu ryzyka śmiertelności z powodu tej choroby. Celowo zignorowali ten fakt i związaną z nim strategię polityczną skierowaną do grup wysokiego ryzyka.

Ogólny strach nasilił się do najwyższego poziomu paniki w rankingach Richtera wraz ze zdumiewającym dniem, w którym dziennikarze dowiedzieli się o nowych przypadkach, hospitalizacjach, zgonach i środkach ograniczających ekspansję.

Bezwzględną redukcję ryzyka porównuje się ze zmniejszeniem ryzyka względnego, gdy podkreślono „szczepionkę 95%”. To samo dotyczy dużej zmienności pomiędzy kontynentami.

Niepozorne twierdzenia o interwencjach farmaceutycznych i niefascynujących nie były skandowane. Wymyślili absolutnie najgorszy scenariusz Dnia Sądu i mocno wyolbrzymili zagrożenie.

Osoby odpowiedzialne za szerzenie bezpodstawnego strachu nie są nazywane odpowiedzialnymi.

Zamiast tego czołowi eksperci ds. zdrowia odpowiedzialni za reakcję na pandemię zyskali publiczny szacunek, awans i honor, podczas gdy ich krytycy, nawet ci, których głosy są już uzasadnione, są przedstawiani jako niemoralni i niebezpieczni, zwalniani z pracy i życia publicznego, a w większości pomijani.

Porozumienie WHO w sprawie pandemii i zmian w Międzynarodowych przepisach zdrowotnych zostało uzgodnione w drodze negocjacji z krajowymi i międzynarodowymi urzędnikami oraz ekspertami w dziedzinie zdrowia publicznego, którzy zamknęli społeczeństwa i wprowadzili obowiązek noszenia masek i szczepień.

Pandemia Covida dała im przedsmak widoczności i niewidzialnych uprawnień do kontrolowania polityki publicznej i uwagi mediów oraz wydawania rozkazów, które muszą szanować całą populację, w tym umieszczania wszystkich w areszcie domowym podczas „blokady”.

Premierzy i ministrowie zdrowia okazywali im ogromny szacunek, media zwracały się do nich, a społeczeństwo oddawało im cześć i cześć.

Osobiste i zawodowe interesy liderów zdrowia publicznego najlepiej zaspokaja zapewnienie rządów i obywateli o przyspieszeniu i zintensyfikowaniu częstotliwości i dotkliwości zagrożeń pandemicznych.

Budowa systemów opieki zdrowotnej w oparciu o przyszłe wstrząsy pandemiczne wymaga większych zasobów i wzmocnienia pozycji urzędników ds. zdrowia, technokratów i ekspertów.

Myślicie, że nie będzie chciał ponownie nadużyć tych uprawnień w kolejnej „Plendemii”?