Fałszywy Mesjasz i jego Osioł – David Sheen [2022]

David Sheen w swoim wykładzie krytykuje uproszczone narracje o izraelskiej polityce, argumentując, że Izrael nie jest podzielony na "dobry" i "zły" obóz z równymi szansami, lecz dominują w nim siły supremacji i eliminacji.

Analizuje żydowską myśl polityczną, dzieląc ją na cztery obozy w oparciu o stosunek do Tory i Boga:
- supremacjoniści (ortodoksyjni, uznający Torę za świętą i sprawiedliwą),
- reformiści (święta, ale niesprawiedliwa oraz należy ją dostosować do liberalnych wartości),
- oportuniści/nacjonaliści (nieświęta, ale sprawiedliwa a ziemia należy do Żydów), oraz
- humaniści (nieświęta i niesprawiedliwa).

W kontekście Palestyńczyków obozy te przekładają się na:
- integrację (jedno demokratyczne państwo),
- separację (dwa państwa),
- dominację (jedno państwo z apartheidem) i
- eliminację (czystki etniczne).

Na podstawie analizy wyborów do Knesetu z ostatnich 20 lat Sheen podkreśla, że obóz dominacji stanowi ok. 60% elektoratu, a eliminacji – drugi co do wielkości.

Omawia zmiany w rządzie: Netanjahu (reprezentujący nacjonalizm) stracił większość przez zarzuty korupcji, co doprowadziło do rządów Naftaliego Bennetta (eliminacjonisty), który zapowiedział bardziej prawicową politykę.

Wprowadza też piąty obóz – mesjanistyczny (połączenie nacjonalizmu i teokracji), dążący do eksterminacji i ekspansji poza Palestynę (np. Liban, Jordania).

Szczegółowo opisuje Meira Kahane, amerykańskiego rabina i założyciela ruchu Kach, promującego czystki etniczne Palestyńczyków (cytaty jak: "Chcę usunąć Arabów z Izraela, ponieważ nie chcę ich zabijać każdego tygodnia").
Meir Kahane inspirował terroryzm, np. spisek na wysadzenie Kopuły na Skale czy masakrę Barucha Goldsteina w Hebronie (29 zabitych Palestyńczyków w 1994 r.), co sabotowało porozumienia pokojowe (Oslo).
Ruch Kahane został zakazany w Izraelu w 1988 r. za rasizm, ale jego idee przetrwały.

Sheen przechodzi do wpływu w USA, zwłaszcza w Nowym Jorku, gdzie Żydzi (ok. 2% populacji USA, ale większy blok w NY) historycznie głosują na Demokratów, lecz ortodoksyjni (9% Żydów) przesunęli się na prawo po 1967 r. (wojna sześciodniowa).

Omawia infiltrację kahanizmu: Żydowska Liga Obrony (terroryzm w USA), Ateret Cohanim (przejmowanie nieruchomości w Jerozolimie via oszustwa i przekupstwo), Młody Izrael (synagogi wspierające Kahane).

Kluczowe figury: Dov Hikind (terrorysta, polityk Demokratów, promujący czystki), Avi Weiss (liberalny ortodoks, broniący kahanistów), Ronn Torossian (doradca polityczny, infiltrujący Likud).

Pokazuje, jak kahaniści wpływają na Demokratów: finansowanie parad "Hołd dla Izraela", koncerty osadników w Central Parku, naciski na polityków (np. Hillary Clinton ustąpiła ws. uwolnienia szpiega Jonathana Pollarda; Bill de Blasio, Chuck Schumer wspierali synagogi kahanistów).

Omawia sponsorów jak Simon Falic (Duty Free Americas), finansujących Netanjahu i Demokratów (np. Eliot Engel, Debbie Wasserman Schultz).

Kończy wykład historyjką o tym jak ortodoksyjni Żydzi używają świeckich syjonistów (i Demokratów) jako "osła Mesjasza" do realizacji mesjanistycznych celów.

„Pomyślcie o tym w ten sposób. Wiecie, jak w naszej tradycji mówimy, że Mesjasz przybędzie na osiołku, cóż, w tym przypadku to my jesteśmy Mesjaszem, a ten osioł to świeccy syjoniści. Oni wykonają całą pracę, zbudują kraj, wyrzucą Arabów, zajmą się sprawowaniem władzy w kraju. A potem, kiedy cała ciężka praca zostanie wykonana, my wsiądziemy na ich grzbiety i przejmiemy przywództwo” - Abraham Isaac Cook

Zaledwie kilka godzin po premierze tego wykładu demokratyczna administracja Joe Bidena ogłosiła, że nie będzie już uznawać organizacji kahanistycznych za [zagraniczne] grupy terrorystyczne.