Karoń o formie komunikacji jaką jest DYSKURS, prowadzący do KONSENSUSU

W Polsce nie ma prawdziwej debaty politycznej, ponieważ została ona zastąpiona dyskursem, formą komunikacji, która eliminuje sensowną argumentację i merytoryczną wymianę poglądów. Dyskurs to narzędzie kontroli, nie porozumienia, prowadzi do pozoru debaty i emocjonalnej wojny.
Po porażce rewolty ’68 nowa lewica porzuciła otwartą konfrontację na rzecz długotrwałej strategii „marszu przez instytucje”, wspieranej zmianą mentalności poprzez język (zwrot lingwistyczny) i taktykę „aktywnych mniejszości”. Efekt, to dyskurs zastępujący debatę i przewidywalne „wyniki rozmów”.
Strategia zmiany przeszła z ulicy do instytucji i języka, zastąpiono spór o prawdę grą o konsensus, w której przewagę mają dobrze zorganizowane mniejszości i dyskursowe techniki dominacji.
Habermas przeformułował marksistyczną strategię: zamiast otwartego konfliktu – dążenie do konsensusu w „przestrzeni komunikacyjnej”. Prawda ma być uzgadniana (konsensus), a nie odnoszona do rzeczywistości. To tworzy ramy rozmowy, w której wynik da się sterować.